אִיפַּרְכָא, אִיפַּרְכָה, אֶפַּרְכָא, אֶפַּרְכוֹס m. (ὕπαρχος, ἔπαρχος) prefect of a province or town; governor, lieutenant. Gen. R. s. 11; a. v. fr.—Pl. אִיפַּרְכִין, אִפַּ׳; אִפַּרְכֵי, אִיפַּרְכַיָּא. Targ. Y. Num. XI, 28. Targ. Esth. I, 3; a. e.—Shebu. 6ᵇ; a. fr.